EUHYUS five EUJUS

EUHYUS five EUJUS

unum ex Bacchicognominibus a Iove illi inditum, eo in bello, quod Gigantes cum diis gefferunt. Fabulantur enim poetae, ceteris diis perterritis, Libenum Pattem se in Leonem convertisse, unumqueex gigantibus intersecisse, et ob rem tam strenue gestam, Eubyon, h. c. bonum silum, a Iove fuisse salutatum. Sed nugas agunt qui tale erymon comminiscuntur. Evius enim, qui poetis Baccbus sic dictus est, quasi EΕ῏υ ὁι, vel ῏ευ σοὶ. Unde apud Dionys. v. 704. EΕ᾿υοῖ Βάκχε λέγοντες. Evoe autem quid sit, non latebit legentes haec Solomonis Proverb. c. 23. v. 29. et 30. Cuivae, cui, Evoe? dis qui vino immorwitug. Cui sententiae subscribit etiam D. Heinsisu in Exercit. Crit. Quid autem Bacchus, inquit, idem qui Osiris, nisi vere lacrimosus Deus? Bacchus enim non est dubitandum quin a bacha quod est ululare aut lamentari, dictus sit. Consirmant id antiquissima quae exstant, Hebraeorum scripta. sacrae literae nimirum. Apud Ezechielem save soeminae, quae Thamm uz sive Adonim (quem eundem cum Baccho volunt esse Graeci) celebrant Mebacoth, i. e. Βακχεύουσαι, dicuntur. Aliam vero nominis otiginiem nobts non ita pridem exhibult. Edm. Dickinsonus M. D. Oxon. Delph. Phoenic. c. 10. Unde Ε῎υιος, inquit nisi ab ἰεύω? Graecos enim sic appellasse Hebraeorum Deum, liquet ex Porphyrio, qui affirmat Sanchoniathonem, de Iudaeorum gente vetissima tradidisse, ut qui retum omnium summas accepisset παρὰ Ι῾ερομβάλου τȏυ ἱερέως τȏυ θεοῦ Ι᾿εύω. Quomodo autem factum sit Ι᾿εύω ex Iebova, ostendit vir doctiss. Nic. Fulerus 1. 2. c. 6. Ideoqueve sollenne illud Bacchantium Epiphonema Ε᾿υοῖ Σαβοῖ nihil aliud esse decernas, quam Iebova Sabbaoth. Est autem usitatissima ista vociferatio. Vitg. Aen. l. 7. v. 389.

Euoe Bacche, fremens,

Q Enn. in Athamante,

His erat in ore Bromius, bis Bacchus Pater,

Illis Lyoeus vitis inventor sacroe,

Tum pariter Evan, Euoe, Euoe, Evius

Ignotus iuvenum coetus, alternâ vice

Inibat alcris Bacchico insultans pede.

Catull. de nuptiis Pelei. et Thetidos Carm. 64. v. 255.

Evoe bacchantes, Evoe caput inflectentes.

Inde apud Plaut. Menaechmus assimulans se furete, ita ait, Act. t. sc. 2 v. 82. Euoe, Evie, Bromie, quo me in silvam venaum vocas? Hotat. Carm. l. 2. Od. 19. v. 5

Euoe receti mens trepidat metu

Plenoque Bacchi pectore turbidum

Loetatur Evoe, parce Liber

Parce gravimetuende thyrso.

Apud Eutipid. Sopodcl. et Apollon. εὐάζειν Bacchico furore cortepti dicuntur. Pausan. etiam in Messen. Ε᾿υοῖ definit Βακχικὸν ἐπίφθεγτμα ac Eustath. ὑμνητικὸν γόγιον τῷ Διονύσῳ ἐπιφωνούμενον. Callistrat. autem in Statuis, ait esse πικροτέρας μανίας σύμβολον. Nic. Lloydius.